Κεφάλαιο τοκετός!

Επιτρέψτε μου με αφορμή τη σημερινή ημέρα να αναπολίσω λίγο την 17η Ιουνίου του 2017! 

Το κοριτσάκι μου σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο ήρθε στη ζωή μου και της έδωσε άλλο νόημα! Σήμερα η κορούλα μου γίνεται ενός! Επίσης, η ομορφια μου πηρε και το όνομα της! 

Ας αναπολίσω λίγο ακόμα! Είμαι σίγουρη ότι όλες οι μανούλες θυμούνται την ημέρα του τοκετού! Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει! 

Επί 9 μήνες επισκεπτόμουν το γυναικολόγο μου με αγωνία και ανυπομονησία! Κάθε φορά που είχαμε ραντεβού περίμενα πως κ πως να ακούσω το μωράκι μου! Ο χτύπος της καρδιάς της.... Ό,τι πιο μαγικό για μια γυναίκα! 

Περνούσαν οι εβδομάδες και παρά τις δυσκολίες που είχε η κύηση τους πρώτους 4 μήνες, όλα πήγαιναν πολύ καλά! Ήμουν αποφασισμένη, εννοείται, για φυσιολογικό τοκετό! Και ο γιατρός μου είναι από τους γυναικολόγους που υποστηρίζει φανατικά τον φυσιολογικό τοκετό! Ήθελα όλο το πακέτο! Ναι, μέχρι και τους πόνους! 

Και ένα βράδυ, στις 2 τα ξημερώματα, με έπιασαν οι πόνοι! Κορίτσια, δν θα σας κρυφτώ! ΠΟΝΟΥΣΑ! Πονούσα πολύ! Πολύ γρήγορα οι πόνοι μου εφτασαν στο τρίλεπτο! Κάπου εκεί είπαμε με τον άντρα μου ότι έφτασε η ώρα και ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο! 

Φτάσαμε στο μαιευτήριο, μου έκαναν την απαραίτητη προετοιμασία και με μετέφεραν στο δωμάτιο ωδίνων. Με καλωδίωσαν, ξάπλωσα και όσο περνούσε η ώρα τοσο περισσότερο πονούσα εγώ! Θυμάμαι πόσο δυνατά έσφιγγα το χέρι του άντρα μου σε κάθε πόνο! Και ενώ είχα περάσει σχεδόν 10 ώρες πόνων, και ενώ είχα υποστεί και τεχνητούς πόνους, και ενώ μου έσπασε ο γιατρός και τα νερά, ο γιατρός μου μου ανακοίνωσε ότι ο τοκετός δεν εξελισσόταν και έπρεπε να μπούμε για καισαρική! 

Καισαρική; Σκεφτόμουν! Μα εγώ έχω κανει ολόκληρο πλάνο για φυσιολογικό τοκετό! Δεν εξελισσόταν ο τοκετός; Κάτι δεν πήγαινε καλά με το μωρό μου; Ο γιατρός γύρισε, με κοίταξε και με απόλυτη ψυχραιμία μου είπε «Πρέπει να σε ετοιμάσουμε για καισαρική»! Θυμάμαι να με πιάνουν τα κλάμματα, όχι τόσο γιατί έχανα την εμπειρία του φυσιολογικού, αλλά κυρίως γιατί αγωνιούσα για το παιδί μου! Κοίταξα τον άντρα μου ο οποίος προσπαθούσε να με ηρεμήσει! Η μαία έδωσε εντολή να με πάνε να με δουν οι δικοί μου πριν το χειρουργείο! Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι έπρεπε να σταματήσω τα κλάμματα για να μη με δει η μητέρα μου και τρομάξει! Ούτε καν! Με το που είδα τη μητέρα μου άρχισα να κλαίω! Γύρισα το βλέμμα μου στο δωμάτιο, είδα όλους τους αγαπημένους μου φίλους που είχαν έρθει και τους συγγενείς μου και έκλαιγα περισσότερο! Λίγο πριν με πάρουν βγήκαν όλοι έξω και με άφησαν με τον άντρα μου. Θυμάμαι να του λέω «ό,τι και να γίνει, πρώτα το παιδί», τον φίλησα και με πήραν!

Το χειρουργείο πολύ λευκό και πολύ κρύο. Εγώ συνέχιζα να κλαίω! Ήρθε μια μαία από πάνω μου και μου είπε «ηρέμησε, όλα καλά θα πάνε, κράτα δάκρυα για την στιγμή της χαράς»! Και κάπως έτσι ξεκίνησε η καισαρική. Και ξαφνικά, ακούω το κλάμμα του παιδιού μου! Εκεί πραγματικά κατέρρευσα, αλλά από χαρά! Είναι ότι πιο μαγικό είχα ακούσει στη ζωή μου! Μου την έδωσαν αγκαλιά και εκεί πραγματικά τα ξέχασα όλα!

Έδωσα ζωή στην κόρη μου αλλά στην πραγματικότητα, η κόρη μου μου έδωσε την δικιά μου! Με είχε κάνει μητέρα!

Πολλές φορές την κοιτάζω και αναρωτιέμαι πως ζούσα πριν χωρίς εκείνη! Προσπαθώ να θυμηθώ πως ήταν η ζωή μου πριν γίνω μητέρα. Προσπαθώ να θυμηθώ πως περνούσαμε με τον αντρα μου πριν το παιδί που είμασταν οι δυο μας. Είναι σαν να έχουν σβήσει τα πάντα πριν από την μικρή και μαζί της έχουμε κάνει νέα αρχή με νέες εμπειρίες και νέα ενδιαφέροντα! 

Κλείνοντας θέλω να πω σε όλες τις μανούλες ότι δεν έχει σημασία ο τρόπος που ήρθαν τα παιδάκια μας στη ζωή, με φυσιολογικό τοκετό ή καισαρική. Σημασία έχει ότι ο Θεός μας ευλόγησε με ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στη ζωή μιας γυναίκας, με ένα παιδί!